Jednym z takich potknięć, a właściwie błędem poznawczym, jest heurystyka kotwiczenia. To uproszczona metoda wnioskowania, która polega na tym, że podczas podejmowania decyzji zbyt mocno opieramy się na jakiejś początkowej informacji, którą otrzymaliśmy. Co ciekawe, informacja początkowa nie musi wcale być jakkolwiek powiązana z tematem decyzji. W dodatku zupełnie nie zdajemy sobie sprawy z tego, że podana nam informacja ma jakikolwiek wpływ na nasz osąd i decyzję.
Popularnym i przykładem jest badanie Tversky’ego i Kahnemanna (1974), w którym badani najpierw kręcili kołem fortuny i otrzymywali losową liczbę. Następnie odpowiadali na dwa pytania – czy liczba państw afrykańskich w ONZ jest większa od tej liczby oraz ile dokładnie jest tych państw w ONZ. Wynik? Gdy liczba z koła fortuny wynosiła 10, odpowiedź na drugie pytanie była zbliżona do 25. Gdy na kole wypadało 65, odpowiedź wynosiła około 45.
Wartość wylosowana na kole stawała się kotwicą, wokół której padały później odpowiedzi. Podanie dowolnej wartości liczbowej powoduje, że zaczynamy wokół niej formułować następujące po niej decyzje. Z powodzeniem wykorzystuje się to podczas prezentacji cen różnych produktów. Efekt jest dość powszechny i dotyczy nawet osób dysponujących wiedzą do dokonania racjonalnej oceny, co udowodniono w innym badaniu (1987, Northcraft i Neale). W tym przypadku eksperci od wyceny nieruchomości dali się zwieść kotwicy pod postacią ceny katalogowej nieruchomości, choć tylko 8% z nich przyznało, że brało ten czynnik pod uwagę przy swojej wycenie. W rzeczywistości im wyższa była cena katalogowa (kotwica), tym wyżej eksperci wyceniali tę samą nieruchomość.
Więcej o tych badaniach przeczytasz w artykułach:
Tversky, A., & Kahneman, D. (1974). Judgment under uncertainty: Heuristics and biases. Science 185, 1124-1130.
Northcraft, G. B., & Neale, M. A. (1987). Experts, amateurs, and real estate: An anchoring- & -adjustment perspective on property pricing decisions. Organizational Behavior and Human Decision Process 39, 84-97.